3.
| 1 | Ubi sedit in consistorio, ingressus sum, assurrexit ut osculum daret. |
| 2 | Ego inter consistorianos steti. |
| 3 | Hortari coeperunt alii, ut ascenderem: vocare ille. |
| 4 | Respondi ego: Quid oscularis eum, quem non agnoveris? Si enim me agnovisses, non hoc loco videres. |
| 5 | Commotus es, inquit, episcope. |
| 6 | Non, inquam, iniuria, sed verecundia, quod alieno consisto loco. |
| 7 | Et prima, inquit, legatione ingressus es consistorium. |
| 8 | Nec illud, inquam, mei erroris fuit: vocantis, non ingredientis vitium est. |
| 9 | Cur, inquit, ingressus es? Quia, inquam, tunc ut inferiori pacem petebam, nunc ut aequali. |
| 10 | Cuius, inquit, beneficio aequali? Respondi: Omnipotentis Dei, qui Valentiniano regnum, quod dederat, reservavit. |